Scourie & Durness

Vanmorgen was de planning strak!
Super strak!
Half 7 op, half 8 (als eerste bij het) ontbijt, en gaan!

CHECK!

Hans hing al vóór half 7 uit het raam. Hij zag 3 beestjes bij de visnetten... Eerst dachten we aan zeehondjes. Alleen deze beestjes hadden een kleiner koppie. Het bleken zeeotters te zijn. Zo lief!
Tegen de tijd dat wij kant en klaar het strand op liepen met camera, waren de beestjes inmiddels vertrokken natuurlijk. Geeft niks. Het was erg leuk spotten door het verrotte raampje!

De obers (10 stuks! En nog een keukenbrigade) waren in rep en roer. Ze hadden een nieuw ontbijtconcept. JaJa! En vandaag was de eerste dag dat dit in zou gaan.
Alle obers paraat. Zenuwen waren duidelijk zichtbaar. Onwennig. Er werd al verontschuldiging gemaakt voor het feit dat er misschien iets mis zou kunnen gaan. Het was immers de aller eerste keer dat zij zo gingen werken. We waren inderdaad als eerste (!), en werden keurig naar onze plaats begeleid. De uitleg. Houd je vast! Rapapapapaaaaaaa
Er staat van alles klaar op de buffettafels. Melk met allerlei soorten cornflakes op de eerste tafel. Op de tweede tafel alle soorten drankjes. De laatste tafel werd gevuld met brood, Toast, belang zoet en hartig.
Stap 1: Je mocht zelf halen wat je lekker vond!
Én, nu komt het....
Stap 2: Als je ei en bacon wilde dan moest je het de ober doorgeven en dan bracht hij het vers uit de keuken bij je tafel!
Jajajaaaaaaaa!
Wat denk je: Het ging goed!
Gelukkig dat Hans geen bacon en eggs wilde. Er was alleen een bestelling van één ei (geen bacon) voor mij!

Al met al waren we vrij vlot onderweg.
Rustig rijdend over de smalle kronkelweggetjes leverde prachtige plaatjes op. Na elke bocht, na elke berg, weer een nieuw schilderij. De buien volgden elkaar op. De meeste keren dat we even stopten voor een foto, een tank benzine of een ruïne kasteel, was het droog. Fijn hoor!

De omgeving is hier wonderschoon. Ruig, groen, steen en rots in grijs, antraciet en roodtinten, bloemen in alle kleuren.
Watervalletjes, stroompjes en prachtige meertjes. Ook wat stille meertjes. Een aantal spiegeltjes. Verscholen tussen heuvels met riet erin, en waterlelies. Een paar kleine roeibootjes aan de kant. Op één meertje was een bootje door twee mannen bemand, en was het roeien met de riemen die je hebt.
Schattig voor de foto natuurlijk!

Even verderop gestopt voor een prachtige oude ruïne. Eigenlijk twee ruïnes. Een woonhuis. Waar alleen de buitenmuren nog van stonden. Gebouwd met grote grove stenen. Je ziet het vast voor je als je beelddenker bent.
En eveneens in die grote grove stenen gebouwd kasteeltje. In en om dit kasteeltje is heftig gevochten. Had hans al gelezen. Ik was natuurlijk meteen met camera in de aanslag naar de plek des onheils gerend (nou ja, gesnelwandeld!)
Mooie plaatjes geschoten. De camera bij Hans om zijn nek geschoven en toen zelf het kasteel in geklommen. Door het raam (op de tweede verdieping) staan zwaaien naar Hans. Die daar dan weer foto's maakte.
Ja, we hebben weer een avondvullend programma bij thuiskomst!
Blijkt wel dat er in het kasteel nog een geest waant van de overleden dochter van de kasteelheer. Zij bewaakt het kasteel...

Het hotelletje meteen gevonden. Toch, we waren te vroeg. Logischerwijs! We waren zo vroeg vertrokken.
Lekker doorgereden naar de kust. Dat was wederom een one-road. Prima! De mensen hier zijn vriendelijk genoeg om geduldig te wachten, en waarderen het als je hen voor laat gaan. Steevast komt dan een bedankend handje omhoog.

De kust...
De kust is prachtig!
Rotsen, kliffen. We zijn tot Durness gekomen.
Morgen rijden we daar waarschijnlijk weer, maar nu mooi met mooi weer dolfijnen proberen te spotten. Hans dacht dat hij er één zag, ik in euforische staten. Bleek een rots.
Genoten de vogels, de zon op ons gezicht, de wind, het prachtige groen, de rotsen, de kliffen, de schaapjes knabbelend aan het mos en gewoon samen turen in de verte.

Teruggereden naar ons huisje voor vanavond.
We werden van harte welkom geheten door de baas van het hotel en een ietwat te enthousiaste grote hond met lange zwart/bruine haren. Lekker kamertje, eenvoudig maar net. Heerlijk geurende zelfgemaakte zeepjes en olie op de kamer verraadde al dat het verzorgd is hier.
Zo zalig gegeten!
O man!
Voor degenen die het kennen, voor mij net zo heerlijk als 'Het wapen van Munster'! Jammer dat het zo ver is, anders had ik jullie allen hier van harte uitgenodigd!
Zalige verse producten. Vers bereid. Vis en kreeft vers gevangen uit zee. Kreeft-ravioli met kreeftensaus vooraf! Mmmmm
Hert daarna, als hoofd. Gewoon smullen.
Vers zelfgemaakt ijs toe, in alle smaken. Hans had de sorbets. Leuke nieuwe smaken framboos-cranberrie, limoen-tonic en pruim-port. Voor mij, om ook stiekem lekker bij elkaar te proeven, vanille, baileys-banaan en pistache-mascarpone.
Nou zeg....
We smullen nog een beetje na.

Nog even buiten foto's maken. Van de zon die onder gaat, en steeds zijn licht op een ander plekje laat schijnen. En de bootjes die spiegelen in het water.
Hans wilde niet mee, teveel muggen.
Ik ingepakt in jas, muts, ritsen dicht, er op af!

Rustig naar beneden afdalen. Het hotel staat op flinke hoogte. Kleine stapjes want de regen maakt het glad.
Ben ik bijna zo ver...
Komt die over-enthousiaste hond met zijn twee voorpoten van achter tegen me aan springen. Woep, daar lag ik, onderuit in de modder. De camera nog hoog houdend.
Hond er bovenop en om mij heen springend. Stok in de bek, hij wilde spelen...
Helaas.

Ik ben omhoog gekrabbeld.
Heb de stok zo ver mogelijk weg gegooid.
Gauw plaatjes geschoten, en ben naar binnen gerend (gesnelwandeld!) Deur dicht.

Nu weet ik het weer.
Ik moet beter naar Hans luisteren,
En dichtbij hem blijven!

Welterusten allemaal!
We zijn benieuwd naar het ontbijt morgen,
Maar dat lezen en weten wij en jullie ook pas morgen!

Liefs uit Scourie!
X