Edinburgh & Fort William

Hans is jarig!
55 jaar is deze prachtige man geworden.
Samen een heel jaar 100! Vanaf vandaag!
In Edinburgh een gebakje gegeten op dit heugelijke feit.
Dankbaar!

Engels ontbijt vanmorgen. Met toast, sinaasappel marmelade, bacon en eggs en (sterke thee wat moet lijken op) koffie. De WiFi komt hier op volle sterkte binnen. Door de dikke kasteelmuren van ons hotel kon het ons gisteravond niet bereiken. Heerlijk de berichtjes te mogen ontvangen van iedereen.
Op de app, op Facebook en in de mail.
Dank! Dat doet ons goed.

Na het eten gaf de ober de tip om met de bus naar de oude stad te reizen. Parkeren is erg duur en een crime, zo vertelde hij. Voor 1 pond 60 met de typisch Engelse dubbeldekker (Zoooooooo leuk!) naar de oude binnenstad. Geweldig, genieten!
Hij reed flink door, de dubbeldekkerbus, waar het kon.
Ik dacht nog even aan de 'bumpy ride' van Harry Potter. We werden nog net niet smaller tussen al het verkeer door gewurmd. Toch scheelde het niet veel.
Prachtige authentieke taxi's ook. Hans vertelde dat het oorspronkelijke merk van deze uitvoering failliet raakte, maar dat de mensen hier in opstand kwamen toen bleek dat het automerk dat de taxi's overnam niet dit model auto wilde gebruiken. Uiteindelijk heeft het nieuwe merk besloten het oorspronkelijke model in ere te herstellen. De taxi ziet er nog steeds uit als in de jaren 50! Mooi toch!

De buschauffeur gebaarde dat het tijd was, voor ons, om uit te stappen. Wat een vriendelijke behulpzame mensen zeg. Zo fijn!
Hij wees ons ook nog de weg naar het startpunt waar we wilden beginnen aan de stadswandeling.
Aldaar hebben we de Royal Mile gelopen.
Nu is één mile niet zo'n enorme afstand, ware het niet dat we ook één mile omhoog moesten om er te komen....
Hemeltje lief....
Dus in etappes de trappen op.
Prachtig hoor, dat zeker, die oude gebouwen. Mergel, denken wij. Zien we hier veel. Sommigen al erg verweerd. Lijken bijna zwart. Anderen alweer gerestaureerd, opgeknapt, naar de originele gele crème kleur.
Kleine keitjes op de straten. Mooie rode telefooncellen. Boogjes van mergel verbinden de straatjes. Versierd met kleurige bloemen in hangpotjes. Oude pubs. Met hout versierde gevels. Mooie teksten op de muren en boven de prachtige oude deuren.

We liepen zo richting het kasteel van Edinburgh, welke bovenop een enorme rots/berg midden in het stadje staat. Alles kijkt richting dit plaatje!

Afgedaald, de trappen aan de andere kant van het kasteel-rots-gebergte naar beneden genomen. Over de prachtige oude begraafplaats (ja, ik houd ervan!), doorgestoken naar de bussen.
Daar met dubbeldekker 11 weer terug naar ons eigen kasteel hotel gebumpt!
Natuurlijk wisten we precies wanneer we op de stopknop moesten drukken, dus zaten we boven! Gaaf man!

Bij het hotel gauw nog even geplast, internet gebruikt en hup aan de linkerkant met de Benz richting Fort William. Hier blijven we 2 nachtjes, dus chill!

Het landschap veranderde van stad naar glooiende heuvels naar grote heuvels naar bergen. Alles zo mooi groen! Regen heeft ook zo z'n voordelen. Gras lijkt meer mos. Veel gras en mos, met grazende net geschoren schaapjes erop. Her en der een koe. Mooie grote grijze keien in dat groen. Kennen met grijs-groen mos. Hoge donkergroene dennen met kleinere lichter groene loofbomen ervoor. Veel kleine stroompjes water vanuit de bergen, een paar watervalletjes en meertjes.
Maar veel groen dus... Gewoon prachtig groen.

Prachtig om door te rijden.
Hans stuurde goed door dit groen en de kleine dorpjes door.
Één hartaanval door een inhalend werkbusje. Ja, werkbusjes hebben altijd haast. (En we hadden inderdaad niet goed rechts gekeken. Sorry!)
Verder rijdt Hans fantastisch.
Het was even zoeken omdat de straatnaam niet te vinden was op onze navigatie. De TomTom gaf het wel aan, maar geen huisnummer.
Even gestopt en gevraagd. Wederom zeer vriendelijke mensen. Zij zaten nog te eten, maar vonden het geen probleem. Ze zetten zo hun bordje aan de kant en wezen ons waar we moesten zijn. Bij Sue!

Schattig huis. Oud. Erkertjes.
Grote kamer met een badkamer ensuite.
We slapen beneden met uitzicht op het meer.
Heerlijk seafood (hier gevangen, zeggen ze) gegeten in een nabij gelegen hotel. Hier is geen restaurant. Wel een whiskey bar!
Geproost op het goede leven. Hans met rokerige kruidige zoete whiskey. Hij noemt het bocht! En zo kijkt hans ook als hij een slok neemt. Ik heb voor de veiligheid maar een wijntje genomen.
We treffen het maar!

En als we bij de regenboog (die onderweg hebben gezien) de pot met goud vinden, dan nemen we die voor jullie mee naar huis!
Verdiend!
Liefs van ons!
En tot morgen!
X